هیچ؛ یعنی جای خالی بعضی چیزها
بعضی هیچ‌ها آنقدر عمیق‌اند که همه چیز آدم را غرق می‌کنند...
بایگانی
- اسفند ۱۴۰۲ (۱)
- بهمن ۱۴۰۱ (۱)
- خرداد ۱۴۰۱ (۱)
- بهمن ۱۴۰۰ (۱)
- شهریور ۱۴۰۰ (۱)
- خرداد ۱۴۰۰ (۲)
- دی ۱۳۹۹ (۲)
- ارديبهشت ۱۳۹۹ (۱)
- فروردين ۱۳۹۹ (۱)
- مرداد ۱۳۹۸ (۱)
- فروردين ۱۳۹۸ (۱)
- مهر ۱۳۹۷ (۱)
- فروردين ۱۳۹۷ (۱)
- بهمن ۱۳۹۶ (۱)
- دی ۱۳۹۵ (۱)
- آبان ۱۳۹۵ (۱)
- فروردين ۱۳۹۵ (۱)
- آذر ۱۳۹۴ (۱)
- شهریور ۱۳۹۴ (۱)
- مرداد ۱۳۹۴ (۴)
آخرین مطالب
-
۰۱/۰۳/۱۴شراب خمرهشکن توی جام چشمت بود
-
۰۰/۱۱/۲۶سرباز راه برده به باروی دشمنم
-
۰۰/۰۶/۰۹آستینم را برای مرگ بالا میزنم
-
۰۰/۰۳/۱۴در چشمهایم غرق کردی بندری را
-
۰۰/۰۳/۱۰مقالات دکتر مجید عزیزی‌هابیل
-
۹۹/۱۰/۱۵یک نیمه از خزانی و یک نیمه از بهار
-
۹۹/۱۰/۰۵مدّاح هیچ شاه و گدایی نبودهایم
پیوندهای روزانه
پیوندها
مدارا می‌کنم این روزها با درد جانکاهم
که جز داروی مرگ از زندگی چیزی نمی‌خواهم
هر آن چیزی که عمر رفته دانستیم، در من نیست
بغیر خاطرات زخم‌های گاه و بیگاهم
شکوه کاذبم را بادهای هرزه می‌دانند
که در عین بلندی مثل اوج رعد کوتاهم
شبیه فیلسوفی پیر و غمگین دیر فهمیدم
که هرجا با چراغ عقل رفتم سخت گمراهم
بجز خاکستر از دنیایمان چیزی نخواهد ماند
من از بخت بلند شاخه‌های باغ آگاهم!
درخت مرده‌ام را پنجره کردند و فهمیدم
که فرقی هست بین منطق هیزم‌شکن‌ها هم…